kłębić się

См. также в других словарях:

• kłębić się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os ndk VIIb, kłębić siębi się {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zbierać się, zbijać się w kłęby, tworzyć kłębowisko; przypominać wyglądem kłęby czegoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Kurz kłębił… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• kłębić — ndk VIa, kłębićbi, kłębićbił rzad. «formować, tworzyć kłęby; burzyć, kotłować» kłębić się «zbijać się w kłąb, w kłęby; tworzyć kłębowisko» Kurz kłębił się na drodze. Chmury kłębią się na niebie. przen. Myśli się kłębią w głowie …   Słownik języka polskiego

• kotłować się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przesuwać się, przemieszczać się szybko i bezładnie; kłębić się; także o cieczy: wrzeć, bulgotać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wgłębokich wirach kotłuje się woda. Tłum kotłuje się w… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wzburzać się – wzburzyć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} gwałtownie kłębić się, wirować, wichrzyć się, bezładnie się skręcać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Jezioro się wzburzyło. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• burzyć — ndk VIb, burzyćrzę, burzyćrzysz, burz, burzyćył, burzyćrzony 1. «powodować rozpadanie się czegoś; rozwalać, niszczyć» Burzyć stare domy, mury. Bomba burząca. przen. Burzyć czyjś spokój. Burzyć stare zasady, formy. 2. «powodować kłębienie się,… …   Słownik języka polskiego

• gotować — ndk IV, gotowaćtuję, gotowaćtujesz, gotowaćtuj, gotowaćował, gotowaćowany 1. «poddawać produkt działaniu wysokiej temperatury przez utrzymywanie go we wrzącej wodzie lub w innym płynie albo w parze; doprowadzać płyn do stanu wrzenia, utrzymywać… …   Słownik języka polskiego

• wrzeć — ndk XI, wrę, wrzesz, wrze a. wre, wrzyj, wrzał, wrzeli, wrzący a. wrący 1. «o substancjach ciekłych: przemieniać się w parę przy odpowiedniej temperaturze; gotować się» Woda wrze w temperaturze 100°C. Pić wrzącą herbatę. ◊ Praca wre «praca idzie… …   Słownik języka polskiego

• kotłować — ndk IV, kotłowaćłuję, kotłowaćłujesz, kotłowaćłuj, kotłowaćował, kotłowaćowany 1. pot. «mieszać co gwałtownie» Kotłować farbę w wiadrze. Nie kotłuj tak w tej szufladzie! ◊ Kotłować komu głowę «wywoływać zamęt w myślach; zawracać komu głowę» 2.… …   Słownik języka polskiego

• wrzeć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IXb, wrę, wrze || wre, wrzyj, wrzał, wrzeli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o płynach: przechodzić w całej swej masie ze stanu ciekłego w parę; gotować się, burząc się, kipiąc : {{/stl …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wichrzyć — ndk VIb, wichrzyćrzę, wichrzyćrzysz, wichrz, wichrzyćrzył, wichrzyćrzony 1. «burzyć, targać, mierzwić coś» Wichrzyć sobie czuprynę. 2. «namawiać do buntu, agitować przeciwko komuś lub czemuś, podżegać do czegoś; buntować, podburzać» Wichrzyć… …   Słownik języka polskiego

• mierzwić — ndk VIa, mierzwićwię, mierzwićwisz, mierzw a. mierzwićwij, mierzwićwił, mierzwićwiony «najczęściej w odniesieniu do włosów: wprowadzać w stan nieładu; czochrać, targać, wichrzyć, burzyć» Mierzwić palcami czuprynę. Wiatr mierzwił zboże na polu.… …   Słownik języka polskiego